انگلیس و نعل وارونه از دموکراسی

انتخابات در انگلیس، هفته گذشته برگزار شد و بوریس جانسون که همه معتقدند نسخه اروپایی ترامپ است، بار دیگر به دنبال پیروزی حزب محافظه‌کارش، قرار است به‌عنوان نخست‌وزیر این کشور بر اریکه قدرت نشسته تا «برگزیتی» که امروز همچون استخوان در گلوی انگلیسی‌ها گیر کرده است را اجرا کند.
در بریتانیا رأی دادن در روز انتخابات کار بسیار ساده‌ای است. کافی است به مرکز رأی‌گیری بروید، اسم و آدرستان را به یکی از مأموران بدهید و برگه رأی بگیرید. با زدن علامت ضربدر در خانه کنار اسم نامزد موردنظرتان، کار رأی دادن شما تمام شده است؛ اما نکته‌ای که ممکن است باعث تعجب شمار زیادی در سراسر دنیا شود این است که برای رأی دادن نیازی به ارائه مدرک شناسایی نیست و انگشتتان هم به هیچ نوع جوهر پاک‌نشدنی آغشته نخواهد شد. دلیل اصلی این موضوع این است که در انگلیس سیستم کارت شناسایی ملی وجود ندارد و حدود سه و نیم میلیون نفر حتی مدارک جایگزین کارت شناسایی مثل گواهینامه رانندگی یا گذرنامه هم ندارند.
هرچند انگلیسی‌ها همواره در آستانه انتخابات گفته‌اند به دنبال آن هستند تا از نوعی کارت شناسایی ویژه رأی‌گیری استفاده کنند، اما در عمل این اقدام در میان گروه نسبتاً کوچکی از رأی‌دهندگان این کشور که ساکن ایرلند شمالی هستند، اجرا می‌شود.

منتقدان به تغییر سیستم رأی‌گیری معتقدند مگر امکان دارد با چنین حجمی از رأی‌گیری، تنها یک مورد تقلب در یک انتخابات سراسری ثبت شده باشد. آن‌چنان‌که مقامات انگلیسی در انتخابات سال ۲۰۱۷ از مجموع ۴۴ میلیون و ۴۰۰ رأی، اعلام کردند تنها یک مورد تقلب وجود داشته است. در انتخابات هفته گذشته هم حزب کارگر و رئیس آن «کوربین» بدون هیچ انتقادی، نتیجه انتخابات و پیروزی «جانسون» را پذیرفت. این در حالی است که بسیاری از شاخصه‌هایی که مبنای انتخابات آزاد و سالم در کشور‌های دیگر است، در انگلیس اصلاً رعایت نمی‌شود. چراکه وقتی در یک رأی‌گیری آزمایشی با مقیاس کوچک از شرکت‌کنندگان کارت شناسایی خواسته شد، صد‌ها نفر به دلیل نداشتن کارت شناسایی قابل‌قبول، موفق به رأی دادن نشدند. در این صورت چگونه ممکن است در رأی‌گیری سراسری این کشور، مردم بدون داشتن کارت شناسایی معتبر توانسته‌اند پای صندوق رفته و رأی داده باشند.

مرده‌ها تکلیف برنده انتخابات انگلیس را روشن می‌کنند
در انگلیس لازم نیست شخصاً در انتخابات شرکت کنید؛ می‌توانید برای رأی دادن از طریق پست درخواست بدهید تا برگه رأی به آدرستان فرستاده شود و آن را پرکنید و با پست برگردانید.
این کار را می‌توانید هفته‌ها پیش از روز انتخابات انجام دهید؛ لذا با استناد به این واقعیت که بسیاری با این روش رأی می‌دهند و در میان آن‌ها افراد سالمند هم وجود دارد، عده‌ای از رأی‌دهندگان ممکن است در روز انتخابات و شمارش آراء دیگر در قید حیات نباشند، ولی رأی داده باشند و تکلیف نماینده‌ای از پارلمان حزب محافظه‌کار یا کارگر را مشخص کرده و درنتیجه درروند انتخاب نخست‌وزیر تاثیر گذار باشند.

در انگلیس گاهی اوقات رقابت بین نامزد‌ها بسیار تنگاتنگ می‌شود. در همین انتخاباتی که هفته گذشته برگزار شد، یکی از نمایندگان پارلمان تنها با اختلاف چهار رأی برنده شد و به‌این‌ترتیب احتمال خیلی زیادی وجود دارد که این فرد با رأی افرادی که از دنیا رفته‌اند، نماینده پارلمان شده باشد! بنابراین به‌صراحت می‌توان گفت که در انتخابات انگلیس که داعیه دموکراسی سالم را دارد، آرای مردگان، تکلیف نخست‌وزیر آینده کشور را مشخص کرده است.

بیشتر اعضای پارلمان انگلیس با رأی‌گیری انتخاب نمی‌شوند
پارلمان انگلیس مثل بسیاری از کشور‌های دیگر، از دو مجلس تشکیل شده است: مجلس عوام با ۶۰۰ نماینده و مجلس اعیان که ۸۰۰ نماینده دارد. نمایندگان مجلس عوام همگی در انتخابات سراسری برگزیده می‌شوند، اما اعضای مجلس اعیان را مردم عادی انتخاب نمی‌کنند. تقریباً در بیشتر موارد عضویت در مجلس اعیان انگلیس مادام‌العمر است و افراد یا به دلیل اصل و نسب خانوادگی به آن راه می‌یابند یا به این سمت منصوب می‌شوند.
نزدیک به ۱۰ درصد اعضای مجلس اعیان این کشور به شکل موروثی به این مجلس راه‌یافته‌اند. یکی از آن‌ها بیستمین ارل کیث‌نس (منطقه‌ای در اسکاتلند) است که خانواده‌اش بیش از ۵۰۰ سال قبل در سال ۱۴۵۵ این عنوان را به دست آورد و او به همین دلیل واجد شرایط حضور در مجلس اعیان انگلستان شده است.
دلیل عضویت مادام‌العمر سایر اعضای مجلس اعیان هم این بود که یا در کار خود (در حوزه خدمات شهری، ارتش یا در مشاغل مربوط به هنر و علم) موفق بوده‌اند یا از سوی یک حزب سیاسی برای همکاری برگزیده‌شده‌اند.
هیچ قانون قطعی و ثابتی در این رابطه وجود ندارد، اما معمولاً حزب حاکم بیشترین اعضای مادام‌العمر مجلس اعیان را انتخاب می‌کند و به احزاب مخالف اجازه انتخاب تعداد کمتری را می‌دهد.
علاوه بر این، ۲۶ اسقف عالی‌رتبه از کلیسای انگلستان هم تا زمان بازنشستگی خود از کلیسا در مجلس اعیان کرسی خواهند داشت. این در حالی است که نمایندگان هیچ دین یا مذهب دیگری به‌طور خودکار به مجلس اعیان راه پیدا نمی‌کنند.

برای نخست‌وزیر شدن در انگلیس قانونی وجود ندارد
اگر فردی بخواهد رئیس‌جمهور آمریکا یا ایران شود، بنا بر قانون اساسی این کشور‌ها حتماً باید متولد این کشور‌ها و تبعه آن باشد، یا در قانون اساسی حداقل و حداکثر سن برای گرفتن چنین پستی مشخص شده است. این در حالی است که برای اینکه کسی بر جایگاه نخست‌وزیری انگلیس تکیه زند، هیچ قید و شرطی وجود ندارد و تنها شرطی که در دفترچه راهنمای کابینه انگلیس آمده، می‌گوید: «نخست‌وزیر باید رهبر موردقبول یک حزب سیاسی باشد که بر اکثریت مجلس عوام تسلط دارد.» جالب اینکه دفترچه راهنمای کابینه، یک سند رسمی نیست و فقط مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های است که کارمندان عالی‌رتبه، آن‌ها را نوشته‌اند. هیچ‌یک از دستورالعمل‌های این دفترچه از نظر قانونی لازم‌الاجرا نیستند و درصورتی‌که به دنبال یک انتخابات سراسری بدون نتیجه قطعی بین احزاب جدال تلخ و شدیدی شکل بگیرد - همان‌طور که بعد از برگزیت این اتفاق افتاد - ممکن است کار به هرج‌ومرج کشیده شود و نخست‌وزیر نتواند از هرج‌ومرج جلوگیری کند.

رأی میلیون‌ها نفر هیچ تأثیری در انتخاب نخست‌وزیر موردنظر مردم ندارد
در انگلیس تکلیف انتخابات را حوزه‌هایی مشخص می‌کنند که بین احزاب دست‌به‌دست می‌شوند. از مجموع ۶۵۰ حوزه انتخاباتی حاضر در انتخاباتی که گذشت، ۱۹ حوزه از زمان پایان جنگ جهانی دوم، حزب خود را تغییر نداده‌اند؛ بنابراین اگر ۱۴ میلیون انگلیسی شرکت‌کننده در انتخابات، ساکن یکی از این حوزه‌ها باشند، فرقی نمی‌کندکه رأی آن‌ها چه بوده است چراکه در نهایت نماینده شما در مجلس تغییر نخواهد کرد.
حالا ببینید همین کشوری که با چنین رأی‌گیری و انتخاباتی، نماینده به مجلس می‌فرستد و نخست‌وزیر تعیین می‌کند، رسانه‌های تبلیغاتی آن همچون بی‌بی‌سی، من تو و... چگونه در مورد انتخابات ایران ورود پیدا می‌کنند و با کلیدواژه «تقلب» در فتنه ۸۸، هشت ماه ایران اسلامی که همه مراحل سخت قانونی را برای رأی‌گیری انجام داده و سالم‌ترین انتخابات را برگزار کرده است، به آشوب می‌کشاند. این واقعیت دموکراسی از نوع انگلیسی است که در عین تقلب و دروغ، خود را در زرورق ظاهری دموکراسی قرار داده تا اصالت دموکراسی‌های راستینی همچون جمهوری اسلامی، از منظر‌ها پنهان بماند